Texas Blues Guitar Summit (US) Anson Fundeburgh - Mike Morgan - Shawn Pittman Move2Blues (MOD) Hasselt (05-05-2022) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info organisatie: Move2Blues info band: Texas Blues Guitar Summit © Rootsville 2022

Het was weer het moment om richting Hasselt af te reizen, waar de “kliek” van Move2Blues, alweer een schitterende affiche voor ons klaar had staan. Meteen ook goed voor de afsluiter van het voorjaar. Enkel de cd voorstelling van onze eigenste Black Cat Biscuit zou later op de maand nog volgen. Nog geen regendruppel te bespeuren toen ik samen met mijn “partner in crime” Luc, richting Jevenerstad trok.

Met de Texas Blues Guitar Summit stonden dus alweer een aantal grote namen op het podium van de MOD. Texas blues is bijzonder populair en een subgenre binnen de blues. Bij Texas blues denken we vooral aan Lightnin' Hopkins, T-Bone Walker, Freddie King, Billy Gibbons en Stevie Ray & Jimmie Vaughan om er maar een paar te noemen. Maar ook dit trio hoort vast en zeker in het rijtje thuis, te beginnen met Anson Funderburgh. Anson is vanaf 1978 frontman van de groep “The Rockets”, met deze groep bracht hij in 1981 het debuutalbum “Talk To You By Hand” uit waarna hij in 1985 werd vervoegd door mondharmonicaspeler en zanger Sam Myers. Zijn gitaarspel is wel van een zeer hoog niveau. Verder hebben we ook nog Mike Morgan. Hij is alvast gekend met zijn band The Crawl en weet het beste te mixen uit uptempo nummers, trage blues maar kan ook soms wel funky klinken of pure rock ’n roll aan de man brengen. Last but not least in dit trio, is de “junior” van het pak, Shawn Pittman. Hij is al jaren een groot talent en gevestigde waarde en brengt ons de pure Texas blues. Dit toptrio wordt begeleid door Drew Allain aan de bas en Danny Cochran op drums.

Het cafeetje van de MOD zat alweer goed gevuld toen MC Danny de band kwam aankondigen en perfect op tijd werd er gestart met het obligate instrumentaaltje waarna Mike Morgan ‘Sugar Coated Love ‘ inzette, gevolgd door ‘Aight’ een nummer uit zijn net uitgekomen album “The Lights Went Out In Dallas”en een ouwertje met ‘Looky Here’, dat al dateert uit 1996. Shawn Pittman mocht dan zijn ding komen doen met ‘Almost Good’ en ‘That’s What Love Will Make You Do’. Zo zou het trouwens de rest van de avond doorgaan met Mike en Shawn die elkaar aan de zang afwisselden, terwijl Anson, braafjes in zijn hoekje, de ene na de andere knappe solo de zaal inslingerde. Golden oldie Danny Cochran deed zijn ding aan de drums en verzorgde de backing vocals en Drew Allain deed wat een bassist moest doen en dat was de boel strak houden samen met Danny.

Mike en Shawn waren goed bij stem en kregen het publiek moeiteloos mee op de rails van hun Texas trein. Met het knappe ‘Just Wanna get To Know You’, ‘That’s The Thing’ en ‘Something’s Gotta Give’ werd alvast het eerste gedeelte afgesloten, en dat was kwalitatief hoogstaand. Iedereen had duidelijk genoten maar was ook toe aan een adempauze om het tweede gedeelte met volle moed te kunnen meepikken.

‘Mudslide’ opende deel twee en werd op de voet gevolgd door ‘Come On’ en ‘I Feel Good’. De band bleef op hoog niveau spelen en de knappe solo’s vlogen ons om de oren. Uitgemeten solo’s en geen gitaarneukerij zoals bij sommigen. Neen, hier wisten ze wanneer ze begonnen maar ook waneer ze moesten stoppen en daar kon ik nu eens best van genieten sé. Het publiek was ondertussen goed opgewarmd en genoot met volle teugen. ‘You Know’ en ‘Edge Of The World’ werden ons deel en Shawn serveerde een wel heel knappe versie van JB Lenoir’s ‘ Mama Talk To Your Daughter’ en bij deze steeg de temperatuur nog enkele graden. Jammer genoeg waren we toen al aan het laatste nummer van de avond beland en met ‘Chase ’n Casey’ nam de band afscheid van een overenthousiast publiek. Het handengeklap hield niet op en we kregen nog een toemaatje met de Chuck Berry-achtige ‘Ding Dong Daddy’, kwestie van op een fijne manier afscheid te nemen.

En of we genoten hadden ! Dit was een optreden om duimen en vingers af te likken. Wie de mannen heeft gemist kan nog terecht op Moulin Blues dit weekend. Ik zou zeggen u kan ook nog naar de Banana Peel op maandag, maar daar zal u jammer niet meer binnen kunnen, want het is al een tijdje “sold out”. Tja mannekens, het leven is aan de rappe....

Marcel